sport

Top 10 meest ruime stadions ter wereld

De belangrijkste pagina » blog » Top 10 meest ruime stadions ter wereld

In een tijd waarin schaal synoniem werd met status, zijn arena’s niet langer alleen objecten voor wedstrijden. Deze betonnen en stalen reuzen trekken menigten aan niet voor verslaggeving, maar voor het wow-effect, dat concertzalen niet kunnen evenaren. Architecten hier vochten niet voor schoonheid, maar voor de overwinning op zwaartekracht en gezond verstand. De meest ruime stadions ter wereld zijn het onderwerp van discussie in ons artikel. Maak je klaar om ze te leren kennen!

“1 Mei Stadion” (Pyongyang, Noord-Korea) – degene die buiten de grenzen van sport trad

De vlaggenschip op de lijst, die gemakkelijk de lijst aanvoert van de grootste stadions. Gebouwd in 1989 in Pyongyang, biedt deze kolos plaats aan 114.000 mensen, waardoor het absoluut de recordhouder is onder de meest ruime sportcomplexen ter wereld. De meerlaagse kom van 207.000 m² met 80 ingangen beslaat een gebied met dertig voetbalvelden. Buiten wedstrijden verandert het stadion in een locatie voor massashows en feestelijke optredens, tot in de perfectie uitgebalanceerd.

irwin_1140_362_nl-2.webp

“Melbourne Cricket Ground” (Melbourne, Australië) – arena voor records en legendes

Een legende in Australië met een geschiedenis die teruggaat tot 1853. Ondanks de specialisatie in cricket, wordt het terrein ook actief gebruikt voor voetbalwedstrijden. Capaciteit – 100.024 zitplaatsen. Hier vond de openingsceremonie van de Olympische Spelen van 1956 plaats. Het stadion kreeg de status van een cultureel object van nationaal belang. Het voldoet niet alleen aan de criteria van de meest ruime stadions ter wereld, maar maakt ook aanspraak op de titel van meest veelzijdige sportlocatie op het zuidelijk halfrond.

“Camp Nou” (Barcelona, Spanje) – tempel van het Europese voetbal

De Spaanse gigant is het visitekaartje van Europa en het symbool van de Catalaanse zelfidentificatie geworden. Gebouwd in 1957, biedt het vandaag plaats aan 99.354 toeschouwers, waardoor het de leidende positie inneemt onder de meest ruime stadions ter wereld in Europa. De Catalaanse club “Barcelona” heeft dit stadion omgevormd tot een symbool van filosofie en commercieel succes. Hier worden niet alleen wedstrijden gespeeld, hier wordt een tijdperk gevormd.

“Soccer City” (Johannesburg, Zuid-Afrika) – erfenis van het Wereldkampioenschap 2010

Het belangrijkste stadion van Afrika, gebouwd in 1989 en herbouwd voor het Wereldkampioenschap van 2010. Capaciteit – 94.736 zitplaatsen, waarbij de architecten de vorm van de traditionele Afrikaanse pot “kalabash” behielden. Dit sportcomplex was gastheer van de finale van het wereldkampioenschap, waar Spanje Nederland versloeg. De meest ruime stadions ter wereld combineren zelden esthetische symboliek en technische schaal, maar “Soccer City” was een uitzondering.

“Wembley” (Londen, Verenigd Koninkrijk) – tradities onder een nieuw dak

De moderne versie werd gebouwd in 2007 op de plek van het legendarische sportcomplex met torens. Capaciteit – 90.000 toeschouwers, waardoor het het grootste stadion in het Verenigd Koninkrijk is en een belangrijk object in de lijst van stadions ter wereld op basis van capaciteit. Het nationale sportcomplex van Engeland, organiseert de finales van de beker en de supercup, concerten van wereldsterren en grootschalige shows. De onnavolgbare boog van 133 meter hoog is van kilometers ver te zien.

“Azteca” (Mexico-Stad, Mexico) – twee wereldbekers, één arena

Geopend in 1966, is “Azteca” de enige arena in de geschiedenis die twee finales van het wereldkampioenschap heeft gehost – in 1970 en 1986. Capaciteit – 87.523 mensen, waardoor het een van de meest ruime stadions ter wereld op het continent is. Hier scoorde Maradona zijn beroemde “doelpunt van de eeuw” en “de hand van God”. Voor Latijns-Amerika is dit niet zomaar een arena, maar een heiligdom van voetbalemoties.

“Bukit Jalil” (Kuala Lumpur, Maleisië) – Aziatische kolos

Het complex werd gebouwd in 1998 voor de Gemenebestspelen. Capaciteit – 87.411 zitplaatsen. Dankzij deze cijfers behoort Bukit Jalil zelfverzekerd tot de meest ruime stadions ter wereld in Azië. Het nationale voetbalelftal, grote religieuze bijeenkomsten, concerten en politieke evenementen – de arena past zich aan aan de eisen van de tijd. De reconstructie van 2017 voegde panoramische verlichting en een 4K digitaal scorebord toe.

“Borg El Arab” (Alexandrië, Egypte) – ambities in het zand

Gelegen in de buitenwijken van Alexandrië werd dit sportcomplex het antwoord van Egypte op de groeiende sportieve ambities van de regio. Capaciteit – 86.000 zitplaatsen, waardoor de status van de arena in de top 10 van de meest ruime stadions ter wereld werd bevestigd. Gebouwd door het militaire ingenieurskorps in recordtijd, wordt “Borg El Arab” voornamelijk gebruikt door het Egyptische nationale team en de club “Al-Ahly”. De kom met koelsysteem, overdekte perszones en VIP-secties – alles op het niveau van wereldstandaarden.

“Stadion van de Indiase Jeugd” (Calcutta, India) – stem van een miljard

India heeft bewezen dat het niet alleen spoorwegen en IT-clusters kan bouwen. Gebouwd in 1984 en gemoderniseerd in 2011. Het biedt plaats aan 85.000 toeschouwers, slechts een millimeter achter de leiders. Het staat in de top van de grootste stadions, vooral in de context van de Aziatische regio. Het nationale voetbalkampioenschap, jeugdtoernooien, feesten en festivals – het terrein blijft het hele jaar door in trek.

“ANZ Stadium” (Sydney, Australië) – dubbele standaard onder één dak

Geopend voor de Olympische Spelen van 2000 en biedt plaats aan 83.500 mensen, waardoor het de op een na grootste arena van het land is. Het maakt gebruik van een transformerende configuratie: past de geometrie aan voor rugby, voetbal en cricket. Dankzij deze aanpak behoudt de arena haar positie in de lijst van de meest ruime ter wereld, zonder comfort te verliezen. Digitale schermen, snelle Wi-Fi, regenwateropvangsysteem – de technische oplossingen verdienen een aparte waardering.

Waarom heeft de wereld de meest ruime stadions nodig

Maximale capaciteit gaat niet alleen om records voor cijfers. Het is een strategie waarbij architectuur en technologieën een volledige kijkervaring creëren. Een moderne arena is niet zomaar een object, maar een volwaardig ecosysteem: musea, fanzones, winkels, hotels. Zoals bijvoorbeeld: “Al-Bayt” in Qatar.

Vóór de reconstructie kon je op “Camp Nou” door de geschiedenis van de club wandelen zonder een wedstrijd bij te wonen. En “Wembley” met zijn boog van 133 meter is een nationaal symbool geworden.

Irwin-multilang

Ingenieurs ontwerpen dergelijke arena’s als levende systemen: ze beheren stromen, akoestiek en aandacht. Hier zijn 100.000 mensen geen menigte, maar een enkel organisme dat het evenement synchroon beleeft.

De meest ruime stadions ter wereld: conclusies

De meest ruime stadions ter wereld zijn niet alleen sport, maar ook een grootschalig cultureel podium. Ze zijn symbolen van landen en architectonische mijlpalen, waarbij cijfers de weerspiegeling zijn van ambities. Van Pyongyang tot Sydney, elk object in de top 10 is een ecosysteem dat technologieën, spektakel en identiteit verenigt. Tegenwoordig bepalen dergelijke arena’s niet de omvang, maar de sfeer, waarbij de toeschouwer deel uitmaakt van de show en niet alleen het publiek is.

Gerelateerde berichten

Wedstrijden creëren helden, maar onthullen ook de zwakheden van mensen. Op momenten dat regels worden overtreden, integriteit wordt verstoord en vertrouwen verloren gaat, overstijgt competitie stadions. De meest in het oog springende schandalen in de sport ondermijnen niet alleen reputaties, ze herschrijven ook de geschiedenis, breken carrières, halen medailles onderuit en lokken hervormingen uit. Deze episodes staan voor altijd gegrift als markeringen van zwakte en keerpunten. We zullen ze hieronder bespreken.

Het Spaanse Paralympische basketbalteam: een van de meest besproken schandalen in de sportwereld

Het eerste geval betreft een flagrante vervalsing, waarbij het hele systeem van het team werd bedrogen. In 2000, op de Paralympische Spelen in Sydney, won het Spaanse team goud voor verstandelijke beperking, maar het werd al snel duidelijk: tien van de twaalf spelers voldeden niet aan de medische criteria.

De federatie liet professionals zonder diagnose toe om deel te nemen. De overwinning betekende een medaille, maar ook een massale diskwalificatie. Spanje verloor zijn geloofwaardigheid en het Internationaal Paralympisch Comité sloot de categorie voor 12 jaar uit van competitie. Dit voorval toonde de omvang van systematische vervalsing aan en leidde tot een verscherping van de IP-tests.

Rosie Ruiz – overwinning zonder afstand

Het Spaanse Paralympische basketbalteam: een van de meest besproken schandalen in de sportwereldDe volgende aflevering benadrukte de absurditeit van het gebrek aan technologische controle. In 1980 kwam Rosie Ruiz als eerste vrouw over de finish van de Boston Marathon, een van de snelste tijden van het decennium. Getuigen registreerden haar echter niet op tussenliggende punten langs het parcours.

starda_1140_362_nl-2.webp

Een onderzoek wees uit dat ze het parcours had afgesneden en zich bij de finish bij de menigte had gevoegd. Het schandaal werd meteen een van de meest besproken en werd een schoolvoorbeeld van vals spelen in de sportwereld. Ruiz verloor zijn titel en erkenning en marathons begonnen massaal elektronische tracking tags te implementeren langs het parcours.

De “Hand van God” is een symbool en een valsspeler

De wedstrijd Argentinië-Engeland op de Wereldbeker van 1986 was het toneel van een legendarische overtreding. Diego Maradona scoorde, zonder op de scheidsrechter te wachten, met zijn hand. De scheidsrechter registreerde het doelpunt en Argentinië ging door. De term “hand van god” is het moment gaan symboliseren waarop genialiteit en bedrog elkaar kruisten. Het is een van de beroemdste sportschandalen, dat een storm van controverse, emotionele protesten en oproepen tot de invoering van videoreportages heeft veroorzaakt. Het idee van VAR, dat tientallen jaren later werd ontwikkeld, vindt zijn oorsprong in dit incident.

“Calciopoli: maffia, scheidsrechters en titels

In 2006 bevond het Italiaanse voetbal zich in het epicentrum van een enorme crisis. Een systeem van wedstrijdvervalsing, coördinatie met scheidsrechters en druk op de bond kwam aan het licht in een onderzoek dat “calciopoli” werd genoemd. De belangrijkste betrokken clubs waren Juventus, AC Milan en Lazio. De gevolgen waren diskwalificatie, puntenaftrek, titelverlies en financiële sancties. Juventus” verloor de kampioenschappen van 2005 en 2006 en degradeerde naar de Serie B. Het schandaal dwong tot een hervorming van de benadering van scheidsrechters en corporate governance in de Serie A.

Boris Onisjtsjenko en het vliegende zwaard

De Sovjet pentatleet Boris Onishchenko was de held van een van de meest onverwachte fraudes van de Olympische Spelen van 1976. Zijn schermtechnologie bevatte een ingebouwde schakelaar die een treffersignaal activeerde, zelfs als hij miste. Na vreemde metingen van het instrument openden de juryleden het zwaard en ontdekten het mechanisme. De Olympische Spelen werden een tentoonstellingsplatform. Boris Onishchenko verloor al zijn versieringen en het incident is voor altijd op de lijst van de meest beruchte schandalen in de sportwereld blijven staan en heeft het vertrouwen in de technische kant van de competitie ondermijnd.

“Bloodgate: bloed als tactisch middel

De club Harlequins deed in 2009 alsof een speler geblesseerd was door kunstbloed te gebruiken voor een extra wissel. Het team wilde het tij keren in een Heineken Cup-wedstrijd tegen Leinster. De vervalsing werd ontdekt toen de banden werden bekeken. De club kreeg een boete van 260.000 pond, de atleet werd vier maanden geschorst en de medical officer werd voor het leven uitgesloten. Het incident kreeg de codenaam “Bloodgate” en was een voorbeeld van geknoei met wissels.

Paardendoping op de Olympische Spelen

Het Olympische ruitertoernooi van 2008 nam een plotselinge wending toen vier teams uit Duitsland, Noorwegen, Ierland en Brazilië hun medailles verloren door flunisin, een verboden ontstekingsremmende stof die in het lichaam van de paarden werd aangetroffen. In dit geval gaat het niet alleen om doping, maar om een verstoring van de fysiologie van het dier. De gebeurtenis leidde tot een grootschalige herziening van de veterinaire procedures. Sindsdien heeft het IOC de normen voor dierproeven aangescherpt en nieuwe testalgoritmen geïntroduceerd.

Crashgate: een opzettelijk ongeluk voor de overwinning

In 2008 werd de Formule 1 geconfronteerd met een precedent dat in strijd was met de basisprincipes van sportieve integriteit. Tijdens de Grand Prix van Singapore gaf het management van het Renault-team coureur Nelson Piquet Jr. de opdracht om opzettelijk tegen een vangrail te botsen. Het incident, dat bekend staat als crashgate, stelde zijn teamgenoot – Fernando Alonso – in staat om te profiteren van de safety car die verscheen en de overwinning te pakken.

Het onderzoek bracht alle details van het plan aan het licht. Het team verloor verschillende managers, van wie er één voor vijf jaar werd verbannen. De F1 begon strengere regels op te leggen voor radiocommunicatie en strategische acties. De gebeurtenis voegde zich bij de lijst van meest beruchte schandalen in de sport en ondermijnde het vertrouwen in racetactieken.

Salt Lake City en de omkoping van kunstschaatsjuryleden

Op de Olympische Winterspelen van 2002 gaven Franse juryleden te hoge scores aan het Russische paar Berezhnaya en Sikharulidze in de wedstrijd voor paarsschaatsen. Als gevolg daarvan won het Canadese paar – Sale en Pelletier – de zilveren medaille ondanks hun perfecte schaatsen. Een daaropvolgend onderzoek wees uit dat de Franse delegatie betrokken was bij omkoping. Het Internationaal Olympisch Comité kende de Canadezen een tweede gouden medaille toe, waardoor er voor het eerst in de geschiedenis twee winnaars waren. Het incident was een belangrijk moment in de hervorming van het scheidsrechtersysteem bij het kunstschaatsen.

“Black Socks – de honkbalfinale uitverkocht

De 1919 Minor League Baseball World Series finale tussen de Chicago White Sox en de Cincinnati Reds bleek een schok voor heel sportend Amerika. Acht spelers van het team lieten de wedstrijd opzettelijk schieten nadat ze een beloning hadden ontvangen van de gokmaffia. Deze samenzwering werd het “zwarte sokken” schandaal genoemd en begon de systemische transformatie van de competitie.

Ondanks bekentenissen en getuigenissen sprak de rechtbank de verdachten vrij. De bond verbande de deelnemers echter definitief en de basis voor interne ethische controles werd versterkt. Financiële achterklap, zwakke regels en verleidingen ruïneerden een van de belangrijkste finales uit de honkbalgeschiedenis.

De nasleep van de meest beruchte schandalen in de sportwereld

De “Hand van God” is een symbool en een valsspelerElk geval in deze compilatie is niet zomaar een episode, maar een systemisch falen. De meest in het oog springende schandalen laten zien dat de afbraak van integriteit in de sport niet te wijten is aan de zwakte van individuele actoren, maar aan het ontbreken van betrouwbare filters op structureel niveau. De incidenten beginnen met doping, gaan verder met het vervalsen van resultaten en gaan helemaal naar omkoping en valse crashes. Deze gebeurtenissen verdwijnen niet uit het nieuws: ze maken deel uit van de chronologie van de sport als markers van een vertrouwenscrisis. De geschiedenis laat zien dat alleen met voldoende transparantie, strenge controle en een internationaal antwoord de sportethiek kan worden hersteld.

Wielrennen is al lang geen hobby meer voor liefhebbers van snelheid en frisse lucht. Het is een business waar elke inspanning zich vertaalt in contracten met zes cijfers. De best betaalde wielrenners ter wereld verdienen alsof elke klim bergop die ze maken een investering is met een rendement dat hoger is dan aandelen Tesla in 2020.

Top 10 best betaalde wielrenners: wie verdient het meest

Aan de financiële top van het wielrennen staat de top tien die medailles combineert met marketing en seconden op de baan omzet in grote sommen euro’s op hun rekening. Hier is hoe de ranglijst van de rijkste wielrenners er op dit moment uitziet:

  1. Tadej Pogačar.
  2. Primož Roglić.
  3. Geraint Thomas.
  4. Tom Pidcock.
  5. Egan Bernal.
  6. Remco Evenepool.
  7. Julian Alaphilippe.
  8. Wout van Art.
  9. Jonas Wingegaard.
  10. Mathieu van der Pool.

De bedragen zijn niet alleen de salarissen van professionele atleten. Ze zijn een fractie van de reclamecontracten, winstbonussen, bonussen voor leiderstruien en tekenbonussen van teams.

Tadej Pogačar: een miljoen voor soepel trappen

Bovenaan de lijst van best betaalde wielrenners ter wereld staat een Sloveen die al twee keer de Tour de France heeft gewonnen. UAE Team Emirates betaalt hem €6 miljoen per jaar. Dit is exclusief sponsorcontracten met Red Bull en Colnago. In 2021 won Pogachar drie bergetappes op rij. Zo’n resultaat is zeldzaam. Het maakte de renner tot een sensatie in zowel de sport als de financiële wereld.

Zijn transfer was de duurste in de afgelopen 10 jaar in de wielersport. Zijn financiële groei, een 5-jarige deal voor in totaal meer dan €30 miljoen, symboliseert een verschuiving in de verdeling van inkomsten in de wielersport. Er wordt nu niet alleen ingezet op ervaring, maar ook op een aanvallende rijstijl.

Primož Roglić: wanneer strategie miljoenen kost

Nog een Sloveen op de lijst. Zijn carrière begon met schansspringen. Maar zijn transformatie tot wielrenner van wereldklasse heeft hem jaarlijks €4,5 miljoen opgeleverd. De Bora-Hansgrohe ploeg biedt niet alleen een salaris, maar ook een deel van de sponsoring. In 2020 won Roglić de Vuelta en in 2021 won hij zilver op de Olympische Spelen in Tokio. Een voorbeeld van een renner die zijn leeftijd compenseert met ervaring en zuinigheid. Zijn stijl is een zorgvuldige energiebesparing in de eerste etappes met een krachtige finish. Dit spreekt teamanalisten en adverteerders aan die bereid zijn om te investeren in stabiliteit.

Geraint Thomas: ervaring omgezet in euro’s

Geraint Thomas: een ervaring omgezet in een euroDe Brit met de persoonlijkheid van een natuurkundeleraar en de benen van een sprinter brengt Ineos Grenadiers ongeveer €3,5m aan onkosten per jaar. De winnaar van de Tour de France van 2018 staat constant in de top 10 van best betaalde wielrenners. In het seizoen 2022 eindigde Thomas in de top drie van twee grote rondes tegelijk. Hij bewees dat leeftijd geen belemmering is voor de overwinning.

monro_1140_362_nl-2.webp

Naast het racen is Thomas actief betrokken bij documentaireprojecten, podcasts en het promoten van het merk Ineos. Dit versterkt zijn financiële positie. Hij genereert zijn inkomsten uit wielrennen niet alleen door te racen, maar ook door zijn imago.

Tom Pidcock: een allrounder in zaken en met een budget

Brits fenomeen. Olympisch kampioen mountainbiken en winnaar van de Strade Bianche. Een van de meest veelbelovende kanshebbers voor de Tour de France. Pidcock verdient €2,7 miljoen per jaar. Zijn inkomen omvat contracten met Red Bull en Ineos. Hij wint in verschillende disciplines. Hiervoor is hij vergeleken met een jonge Peter Sagan.

De financiële prognoses van Pidcock zijn optimistisch: zijn stijl en charisma zouden zijn inkomen in de komende 2 seizoenen kunnen verdubbelen. De best betaalde wielrenners ter wereld geven vorm aan een nieuw paradigma waarin niet alleen snelheid telt, maar ook media-exposure.

Egan Bernal: een doorbraak die veel geld heeft gekost

De Colombiaan heeft verrast met zijn snelle herstel na een ernstige blessure in 2022. Ondanks de gedwongen onderbreking houdt de Ineos-ploeg hem onder contract voor €2,5m per jaar. Het winnen van de Tour de France in 2019 bracht Bernal onmiddellijke erkenning. Een terugkeer in training na een verkeersongeval versterkte zijn status alleen maar.

Door zijn charisma, leeftijd en de Zuid-Amerikaanse markt blijft hij een aanwinst voor de marketing. Zijn naam wordt geassocieerd met een symbool van veerkracht. Het antwoord op de vraag hoeveel wielrenners verdienen, is in zijn geval een verhaal van doorzettingsvermogen, niet alleen van overwinningen.

Remco Evenepool en andere rijzende miljonairs

Posities in de ranglijst van rijkste wielrenners zijn niet langer beperkt tot veteranen. Remco Evenepoel, het Belgische fenomeen, verdiende €2,3 miljoen in 2024. Zijn overwinning op het WK wegwielrennen en zijn sterke starts in de Grote Rondes versterkten zijn contract bij Soudal-Quick Step. Vanwege zijn aanvallende rijstijl noemen analisten hem “de nieuwe Cancellara”. Deze benadering is perfect gemonetariseerd – de ploeg gebruikt de naam van de renner actief in promo’s. Nike heeft een contract met hem getekend tot 2026.

Julian Alaphilippe staat ook steevast op de lijst van best betaalde wielrenners ter wereld. Hij is de leider in termen van klassiekeroverwinningen onder de actieve Fransen. Zijn inkomen van €2 miljoen wordt gerechtvaardigd door zijn resultaten, zijn populariteit op de nationale markt en zijn status als het gezicht van Deceuninck. Hij wordt regelmatig geciteerd door de Franse pers als de belangrijkste inspirator van de “nieuwe golf” in het wielrennen.

Wout van Art en media wielrennen

De Belg, die elke etappe van vlak tot berg kan winnen, verdient €1,9 miljoen per jaar. De Jumbo-Visma ploeg schat zijn veelzijdigheid hoger in dan die van de meeste sprinters. De advertenties voor energiedrankjes zorgen voor een vast inkomen. Hij verschijnt vaak in speciale edities van tijdschriften en neemt deel aan verschillende disciplines, waaronder veldrijden. Dit trekt merken aan en vergroot de interesse in zijn persoonlijkheid.

monro_1140_362_nl-2.webp

Deze renners geven vorm aan het nieuwe gezicht van de wielersport. Aan veelzijdigheid op de baan is veelzijdigheid buiten het racen toegevoegd. Zijn inkomsten uit professionele sport komen niet alleen uit overwinningen, maar ook uit populariteit buiten de competitie.

Jonas Wingegaard: de prijs van de gele trui

De Deen, die in 2022 en 2023 de Tour de France won, verdient €1,8 miljoen. Zijn contract bij Jumbo-Visma blijft lager dan dat van velen in de top, maar toch is Wingegaard extreem efficiënt geweest, met 40 procent van zijn starts die in de top 3 eindigden.

Contracten met Scandinavische merken verhogen het persoonlijke inkomen. De interne strategie van het team wijst bonussen toe aan renners op basis van teamtactieken. Dit model versterkt de financiële discipline en vermindert salarispieken. Maar het weerhoudt hem er niet van om op de ranglijst van best betaalde wielrenners ter wereld te blijven staan.

Mathieu van der Pool: creatieve miljardair op de fiets

De Nederlandse renner, vaak te zien op de cover van wielertijdschriften en in reclamespotjes van Shimano, verdient €1,6 miljoen. Hij heeft de Milano-San Remo en de Ronde van Vlaanderen gewonnen en eindigde constant in de top van de wereldkampioenschappen.

Zijn inkomsten worden gegenereerd op het snijvlak van sportieve prestaties en marketinguniekheid. Van der Pool werkt samen met merken uit de modebranche, waaronder G-Star RAW. Dit vergroot het bereik van het publiek buiten de wielersport.

Conclusie

Primož Roglić: wanneer strategie miljoenen waard isDe best betaalde renners ter wereld zijn niet alleen sterke renners, maar ook mediafiguren. Hun inkomen is afgeleid van resultaten, populariteit en commerciële waarde. Vandaag de dag is wielrennen een business waar overwinningen kapitaal opleveren en inkomsten afhankelijk zijn van het niveau: van duizenden euro’s tot miljoenencontracten. Succes is een combinatie van vorm, strategie en imago.